همان کس دندان دهد نان دهد
یکی طفل دندان برآورده بود پدر سر به فکرت فرو برده بود
که من نان و برگ از کجا آرمش مروت نباشد که بگذارمش
چو بیچاره گفت این سخن نزد جفت نگر تا زن او را چه مردانه گفت
مخور هول ابلیس تا جان دهد همان کس که دندان دهد نان دهد
تواناست آخر خداوند روز که روزی رساند تو چندین مسوز
نگارنده ی کودک اندر شکم نویسنده ی عمر و روزی ست هم
خداوندگاری که عبدی خرید بدارد فکیف آنکه عبد افرید
این گل رو که دسته نی نیه هستش تقدیم میکنم به تو
13585 بازدید
15 بازدید امروز
107 بازدید دیروز
360 بازدید یک هفته گذشته
Powered by Gegli Social Network (Gohardasht.com)
Copyright ©2003-2024 Gegli Social Network (Gohardasht) - All Rights Reserved
Developed by Dr. Mohammad Hajarian